Ja. Ook ik vind het nog steeds heel onwerkelijk. Maar rond augustus ga ik een jaar in Amerika wonen. I'M SO EXCITED. AND I JUST CAN'T HIDE IT.

Toen ik aan mijn master begon, begonnen meneer Twijfel en mevrouw Angst langzaam meer invloed te krijgen. Allemaal leuk en aardig, zo'n master, maar wat ga ik daarna doen? Een master was de logische vervolgstap na de bachelor, maar daarna ligt alles open. Ga ik een baan zoeken? En wat als dat niet lukt? Is een doos onder de brug dan mijn enige optie? Ik vond het allemaal maar erg angstaanjagend.

Tijdens mijn bachelor Engels, en zeker tijdens mijn master, bleef mijn fascinatie voor Amerika groeien. Al ruim drie jaar staat het wonen en werken in Amerika bovenaan mijnbucket list. Toen ik ontdekte dat ik au pair zou kunnen worden in Amerika voor een jaar, wist ik eigenlijk meteen dat dit wel eens mijn kans zou kunnen zijn. Als ik straks eenmaal een baan heb, is een jaar vrij nemen toch een stuk lastiger. Ik heb nu het geld en de mogelijkheid, dus wat houdt me tegen? Ik ben enorm dol op kinderen, en het combineren van het werk als au pair met het ontdekken van Amerika leek mij de ideale combinatie. Ik hoop vooral dat deze ervaring me kan helpen bij het vinden van een internationale baan. Dus heb ik de knoop doorgehakt en besloten dat dit de volgende stap zou gaan worden.

Begin februari heb ik me aangemeld voor het au pair programma bij Travel Active. Ik heb enorm veel formulieren moeten invullen:character references, child care references,een medisch rapport etc. Ook had ik een VOG nodig, en moest ik mijn VWO diploma uit een doos op zolder opgraven. Ik heb enorm veel opgepast en gewerkt om aan de vereiste minimale 200 uur aan kinderervaring te komen. Inmiddels heb ik de 400 uur bereikt, en ben ik best trots op wat ik bereikt heb.

Woensdag 22 april moest ik naar het kantoor van Travel Active in Venray voor een interview en een workshop. De dag ernakreeg ik een mail uit Amerika. Nerveus opende ik het mailtje. En ja hoor... IK WAS GEACCEPTEERD VOOR HET AU PAIR PROGRAMMA.

Ik was zo blij! En nog steeds ben ik blij. Heel blij. Enorm blij. Zo verschrikkelijk blij.
Want dit betekent dat ik rond augustus gewoon een jaar in Amerika ga wonen. Het is allemaal heelsurreal. Het zal nog wel even duren voordat het helemaal bezonken is.

Nu begint de volgende stap: het matchen. Dat betekent dat ik moet wachten op een match met een gastfamilie waar ik een jaar ga doorbrengen, en waar ik voor de kinderen ga zorgen. Wanneer ik ga, en waar ik naartoe ga, is dus nog steeds onzeker. Best spannend allemaal, want voor ik echt geplaatst wordt moet ik Skypen met potentiële gastfamilies en moet ik op basis van een paar gesprekken via een beeldscherm besluiten of ik het wel of niet zie zitten. Maar dat gaat vast helemaal goedkomen! Wanneer ik een gastfamilie gevonden heb, begint de volgende fase: visum, vliegticket, verzekeringen, koffer pakken... heel spannend! Ik kan niet wachten tot het zover is, want ik kijk er enorm naar uit. Ik zie wel erg op tegen het afscheid, maar ik probeer me te focussen op de mogelijkheden en ontwikkelingen die het komende jaar me gaat brengen.

Greetings,

Donja